Electromyografie bij stem- en spraakstoornissen

Samenvatting

Neuromusculair onderzoek (in het bijzonder electromyografie en reflexmyografie) heeft uiterst relevante bijdragen geleverd tot de fysiologische kennis van stem- en spraakmechanismen, maar wordt in het algemeen nog relatief weinig op het gebied van de foniatrische pathologie toegepast. Dit artikel geeft een summier overzicht van enkele mogelijkheden en beperkingen van deze technieken. Onderscheid wordt gemaakt tussen kinesiologische benadering en diagnostische exploratie van uitvalsverschijnselen. Vanuit de anatomie worden de begrippen centraal en perifeer toegelicht, waardoor de klinische indicaties duidelijker te verklaren zijn. Volgt een uitleg over enkele technische en praktische aspecten van het onderzoek. Vanuit een pathofysiologisch oogpunt worden de resultaten besproken. Relevantie van reëducatie met behulp van E.M.G.-biofeedback dient nog verder onderzocht te worden.