Een retrospectief onderzoek naar de spraak- en taalontwikkeling bij kinderen met een schisis

Samenvatting

Een retrospectief onderzoek werd uitgevoerd bij 70 kinderen met schisis, uit de populatie van het Groninger Schisisteam. Het betroffen kinderen met een palatoschisis mediana (16), een enkelzijdige lip-, kaak- en gehemeltespleet (38) en een dubbelzijdige lip-, kaak- en gehemeltespleet (16). Alle kinderen werden op jonge leeftijd chirurgisch behandeld (lipsluiting met 3 maanden, sluiting van het zachte gehemelte met 10 maanden en sluiting van het harde gehemelte met 18 maanden). Vanaf 18 maanden werd regelmatig de spraak-taalontwikkeling geëvalueerd. Zonodig vond logopedische therapie plaats of werd een pharynxplastiek verricht.

Na intensieve begeleiding in de periode van nul tot zeven jaar, werden de kinderen op een later tijdstip opnieuw op hun spraak en taal beoordeeld. Bij 57 kinderen (82%) bleek de spraak- en taalontwikkeling op leeftijdsniveau en was er geen rhinolalia aperta aanwezig. Elf kinderen (15%) hadden in lichte mate problemen met hun articulatie of hadden een lichte vorm van rhinolalia aperta. Twee kinderen (3%) hadden ernstige articulatieproblemen, maar bij hen was geen rhinolalia aperta aanwezig. De ernst van de schisisproblematiek bleek niet van invloed te zijn op de spraak- en taalontwikkeling.