Taalontwikkeling en taaltherapie bij kinderen met een verstandelijke handicap

Samenvatting

In dit artikel wordt ingegaan op de behandeling van taalachterstand bij verstandelijk gehandicapte kinderen. Allereerst worden primaire en secondaire taalstoornissen onderscheiden. Vervolgens wordt een pilot study beschreven zoals uitgevoerd op een z.m.lk, school bij 7 proefpersonen tussen 7 en 12 jaar. De doelstelling van de studie was een beschrijving van de taalstoornissen van de proefpersonen en de verbetering van het syntactische produktieniveau. Het onderzoeksontwerp bestond uit voormeting – interventie - nameting. Behalve het syntactische ontwikkelingsniveau, gemeten met TARSP, werd de WPPSI afgenomen en de subtest voor Taalbegrip van de Reynell taalontwikkelingschalen. De behandeling vond plaats volgens de methode van Schlichting en de Koning: Functionele Imitatie van Taalstructuren. Positieve resultaten zijn geboekt op het gebied van de syntactische ontwikkeling, de scores op taalbegripstest vertoonden een vergelijkbare stijging. De conclusie luidt dat intensieve taaltherapie bij verstandelijk gehandicapte kinderen met een discrepantie tussen taalbegrip en syntactisch produktieniveau uiterst zinvol kan zijn. De studie behoeft een vervolgonderzoek met controlegroepen. Van belang voor verder onderzoek is ook de evenredige vooruitgang in het taalbegripsniveau bij de proefgroep.