Specifieke taalstoornissen bij kinderen

Samenvatting

In dit artikel wordt een beknopt overzicht gegeven van de stand van zaken in het onderzoek naar specifieke taaistoornissen bij kinderen (specific language impairinent - SLI). Het stoornisbeeld wordt in de praktijk slechts gedefinieerd dooruitsluiting van andere oorzaken in de differentiaaldiagnose. De groep is daardoor heterogeen. Een breed geaccepteerde typologie is nog niet voorhanden. De aandacht binnen de literatuur is tot nu toe sterk uitgegaan naar morfosyntactische stoornissen, meer dan naar problemen met fonologie, semantiek en pragmatiek. Hypothesen over de oorzaak van SLI zoeken vaak eenzijdig een verklaring voor grammaticale symptomen. Twee soorten verklaringen worden besproken, Sommige verklaringen zoeken de stoornis in processen die buiten het taalsysteem zelf zijn gesitueerd, maar waar het talig functioneren afhankelijk van is. Andere, linguïstisch getoonzette, verklaringen daarentegen identificeren een defecte module binnen de grammaticale kennis van het kind. Een aantal representanten van elk van deze twee visies wordt beschreven, Geconcludeerd wordt, dat geen van de hypotheses de symptomen en de variatie tussen kinderen compleet verantwoordt. Een adequate verklaring zou zowel de specifieke grammaticale tekortkomingen als de nevensymptomen moeten voorspellen. Idealiter geeft een verklaring van SLI ook aan de interactie tussen linguïstische niveaus een plaats. Bestudering van taalverwerking bij individuen, gepaard aan ten expliciet psycholinguïstisch model en bij voorkeur gedurende langere tijd, is een veelbelovende route.