Spraakbewaking van twee patiënten met dementie van het Alzheimer type

Samenvatting

Onderzocht werd of de spraakbewaking van twee patiënten met een dementie van het Alzheimer Type tijdens spontane spraak minder effectief was dan tijdens de beoordeling van de eigen spraak als receptieve taak. Tevens werd onderzocht of het aantal opgemerkte fouten bij het maken van een zinsbeoordelingstaak afnam als ze – voor het beoordelen - de zin eerst moesten nazeggen. De condities spontane spraak en de conditie waarin de subjecten zinnen uit de zinsbeoordelingstaak moesten nazeggen én beoordelen werden beschouwd als dubbeltaak. De overige condities werden beschouwd als enkeltaak. De hypothese werd getoetst dat een gestoorde spraakbewaking bij de ziekte van Alzheimer het gevolg is van een stoornis in de aandachtscapaciteit. Met andere woorden: de spraakbewaking zou tijdens de dubbeltaak-condities minder goed zijn dan tijdens de enkeltaakcondities. De spraakbewakingsfunctie was voor beide casussen tijdens de spontane spraak significant slechter dan wanneer ze hun eigen spraak als receptieve taak moesten beoordelen. De verschillen in foutendetectie bij het beoordelen van de zinnen en het nazeggen plus beoordelen van de zinnen waren bij subject 1 niet significant. Het nazeggen van de zinnen van de zinsbeoordelingstaken leverde bij subject 2 problemen op: hij was niet in staat een zin na te zeggen, waardoor de gegevens met betrekking tot deze taak, niet bruikbaar waren. Deze resultaten geven derhalve gedeeltelijke ondersteuning van bovenstaande hypothese.