Kinderneurologisch onderzoek bij kinderen met taal-spraakstoornissen

Samenvatting

In de diagnostische praktijk vindt de afweging of voor een kind met een taalspraakstoornis een multidisciplinair onderzoek is geïndiceerd, en zo ja welke disciplines daarbij betrokken moeten zijn, plaats op grond van het totaal aan gegevens over ontwikkelingsverloop en huidig functioneren. Doel van het hier gerapporteerde onderzoek was te achterhalen wat de rol is van neurologische diagnostiek bij kinderen die in eerste instantie werden verwezen naar een interdisciplinair kinderneurologisch centrum op grond van een taal-spraakstoormis. Het betrof een retrospectief onderzoek bij 43 kinderen. In de logopedische classificatie bleek bij 54% van de kinderen een stoornis in zowel receptieve als productieve taal-spraakfiancties, en bij 42% van de kinderen uitsluitend een stoornis in taal-spraakproductie. Bij 49% van de kinderen werd in het psychologisch onderzoek een verstandelijke handicap geconstateerd. Bij vrijwel alle verwezen kinderen (98%) werden in het klinisch kinderneurologisch onderzoek afwijkingen of medische parameters gevonden die in meer of mindere mate een rol spelen bij het ontstaan en instandhouden van de taal-spraakproblematiek. Daarnaast werden bij vrijwel alle onderzochte kinderen (95%) afwijkingen gevonden bij het neurofysiologisch onderzoek. Sommige kinderneurologische en neurofysiologische parameters bleken gerelateerd aan de cognitieve ontwikkefing en de aard van de taal-spraakstoornis. De conclusie is dat het kinderneurologisch en neurofysiologisch onderzoek bijdragen aan het traceren van de achtergronden van de taal-spraakstoornis in de ontwikkeling van deze kinderen en eventueel aanwezige comorbiditeit, en daarmee aan de differentiatie tussen op. zichzelf-staande en niet-op-zichzelf-staande taal-spraakstoornissen. Voor behandeling en prognose is dit waardevolle informatie.