Taaldiagnostiek bij patiënten met semantische dementia en progressieve niet-vloeiende afasie

Samenvatting

Semantische Dementie (SD) en Progressieve niet-vloeiende afasie (PnvA) zijn twee verwante neurodegeneratieve aandoeningen waarbij progressieve afasie klinisch op de voorgrond staat. Het doel van deze studie was te onderzoeken of de Akense Afasietest (AAT) geschikt is om taalstoornissen bij patiënten met een progressieve afasie te detecteren en karakteriseren. Hiervoor werden de AAT-scores van 6 Progressieve niet-vloeiende Afasiepatiënten (PnvA) en 14 Semantische Dementiepatiënten (SD) geanalyseerd. De AAT bleek sensitiever voor het diagnosticeren van afasie bij SD dan bij PnvA (93% vs. 50%). Bij de SD-patiënten was het AAT-profiel consistenter. In tegenstelling tot de heterogene prestaties in de PnvA-groep vertoonden zij een meer homogeen profiel, onafhankelijk van de duur en ernst van de dementie. Bij de Semantische Dementiepatiënten lag de percentielscore minimaal 15 punten hoger op de onderdelen Naspreken en Schrijftaal dan op de onderdelen Benoemen en Taalbegrip. Dit verschil in percentielscores bleek nog sterker (>=30) wanneer de combinatie van Naspreken en Schrijftaal werd vergeleken met de combinatie van Benoemen en Taalbegrip. PnvA-patiënten presteerden significant beter op de subtaken Benoemen (op woordniveau) en Woordbegrip en slechter op de subtaak Naspreken van leen- en vreemde woorden in vergelijking tot SD-patiënten. Op basis van deze resultaten blijkt de AAT van aanvullende waarde te zijn in de differentiaaldiagnostiek van progressieve vormen van afasie. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of het specifieke stoornisprofiel van Semantische Dementie ook al in een vroeger stadium van de ziekte aanwezig is en aangetoond kan worden met de AAT.