Diagnostische besluitvorming bij problemen in het aanvankelijk lezen

Abstract

Naar schatting hebben elk jaar ruim drieduizend kinderen uit groep 3 van het basisonderwijs problemen met het leren lezen die zo ernstig zijn dat er daadwerkelijk professionele hulp wordt ingeroepen. De hulpverlening start als regel met het diagnostiseren van de leesproblemen. Recente onderzoekingen laten zien dat de kwaliteit van die diagnostiek nog veel te wensen overlaat. Dit artikel toetst eerst een tweetal verklaringsmogelijkheden voor die zwakke diagnostische praktijk. Eerst wordt nagegaan in hoeverre de vigerende diagnostiekbenaderingen voldoen aan de eisen van een normatief model voor diagnostische besluitvorming: de diagnostische cyclus. De vergelijkende analyse toont enkele duidelijke tekortkomingen bij elke diagnostiekbenadering. Als tweede wordt aan de hand van beschikbare evidentie bekeken of diagnostische taken op zichzelf beschouwd al niet het menselijk oordeels- en beslissingsvermogen te buiten gaan. Het artikel besluit met enkele suggesties voor verbeteringsmaatregelen van de diagnostische praktijk, uitmondend in de beschrijving van een gecomputeriseerd beslissingsondersteunend kennissysteem.