Veranderingen in het fonetogram onder invloed van stembelasting: Een bruikbare stembelastingstest?

Samenvatting

De validiteit van een stembelastingstest wordt geëvalueerd, waarbij veranderingen in de stemomvang worden gemeten door middel van een fonetogram onder invloed van gestandaardiseerde stembelasting bij 40 proefpersonen. De stemomvang werd geobjectiveerd aan de hand van drie uit het fonetogram afgeleide parameters, namelijk: 1. De gemiddelde maximale intensiteit in het “spreekgebied” (het “spreekgebied” is een gedefinieerd frequentie gebied waarbinnen de grondtoon ligt), 2. De gemiddelde dynamiek in het “spreekgebied”. 3. De gemiddelde dynamiek van de totale melodische omvang. Deze drie parameters werden zowel voor als na een gestandaardiseerde stembelastingstest berekend uit het fonetogram en met elkaar vergeleken. De gestandaardiseerde stembelasting bestond uit het voorlezen van een tekst gedurende 30 minuten met een stemsterkte van 75-85 dB bij een mond-microfoonafstand van 30 cm. Als van een groep proefpersonen de waarden van de parameters voor en na de stembelastingstest significant van elkaar verschilden beschouwden we de stemmen van deze proefpersonen als minder belastbaar. De 40 proefpersonen waren verdeeld in vier groepen van 10 personen: 10 proefpersonen met stemklachten en een grote stem, 10 proefpersonen met stemklachten en een kleine stem, 10 proefpersonen zonder stemklachten en een grote stem, 10 proefpersonen zonder stemklachten en een kleine stem. De groepen bevatten een gelijk aantal mannen en vrouwen. Deze proefpersonen uit de vier groepen werden bovendien gecategoriseerd volgens de volgende criteria: met een goede (maximaal posterieur cartilagineus open), voldoende (een opening van maximaal 30 % van de membraneuze glottislengte) en slechte glottissluiting (opening van meer dan 30 % van de membraneuze glottislengte). De resultaten tonen een statistisch significante afname van de maximale intensiteit