Prosodische training met visuele terugmelding bij een patiënt met een rechter hersenhelft beschadiging

Abstract

Een patiënt met een rechter hersenhelft beschadiging krijgt gedurende acht weken intensieve logopedische therapie voor zijn prosodische stoornissen volgens een nieuwe methode met visuele terugmelding. Voorafgaand aan dit onderzoek heeft de patiënt al geruime tijd prosodische training gehad zonder visuele terugmelding. De perceptie en imitatie van prosodie is hierdoor verbeterd. Er heeft echter geen overdracht plaatsgevonden naar de (spontane) produktie van prosodie. Een gestoorde “self-monitoring” lijkt een belangrijke oorzaak te zijn voor deze stagnatie. De opzet van de hier beschreven behandeling is om met behulp van visuele terugmelding de “self-monitoring” funktie te verbeteren. De behandeling bestaat uit vier onderdelen die ieder twee weken beslaan, te weten betekenisonderscheidend accent, intonatie, emotionele prosodie en toepassing van deze aspekten in semi-gestruktureerde situaties. De spraak, die zowel voor, tijdens, als na de prosodische training is opgenomen, wordt beoordeeld op natuurlijkheid door 32 luisteraars. De spraak blijkt op alle onderdelen significant te zijn verbeterd. Akoestische metingen aan de uitingen worden gelegd naast de oordelen van de luisteraars. Nagegaan wordt welke akoestische parameters op welke wijze een bijdrage leveren aan de verbetering van de natuurlijkheid van de spraak.