Stemstoornissen en vocale performantie na logopedische behandeling met biofeedback

Samenvatting

Met dit artikel pogen de auteurs de literatuur – in de vorm van studies gepubliceerd in peer-tijdschriften – over de effecten van biofeedback (BF) in de behandeling van stemstoornissen en het verbeteren van vocale performantie op een systematische wijze na te zien en te analyseren. Er wordt in eerste instantie ingegaan op een uitgebreide en eerder universele definitie van BF. De literatuurstudie omvat 18 groeps- of gevalsstudies of –rapporten over de invloed van electromyografische, laryngoscopische en akoestische BF bij patiënten met een stemstoornis (meerbepaald met hyperfunctionele dysfonie, hypofunctionele dysfonie, psychogene dysfonie, laryngaaltrauma, totale laryngectomie of autonome stemplooidysfunctie) en bij proefpersonen met een normale stem. De gehanteerde BF-procedures, de aangewende onderzoeksmodellen (designs) en de verschillende onderzoeksresultaten worden voorgesteld. Samengevat kan besloten worden dat de bruikbaarheid van BF in de behandeling van stemstoornissen en in het optimaliseren van stemgedrag slechts bevestigd kan worden op basis van tendensen in plaats van bewijzen. Dit is het gevolg van het nijpend tekort aan kwalitatieve effectiviteitstudies. In slechts 3 van de 18 rapporten (16.7 %) faalde BF-therapie in het verbeteren van stemkwaliteit of in het bekomen van betere resultaten in vergelijking met andere therapievormen. Tenslotte worden adviezen inzake methodologie en toekomstige wetenschappelijke uitdagingen geponeerd.