Terminologie voor het beschrijven van stotteren. Mogelijke toepassing van de ICIDH en de ICIDH-2

Samenvatting

Bij effectonderzoek wordt vaak gebruikgemaakt van causale modellen om het betreffende onderzoeksgebied in kaart te brengen. De hierbij gebruikte terminologie dient eenduidig te zijn binnen de discipline maar ook tussen verschillende disciplines. Mede door de complexiteit van het probleem zijn er bij de beschrijving van de aspecten van stotteren verschillende terminologieën ingebruik. Een veel gehanteerde terminologie is die van de World Health Organisation (WHO, 1980) bekend als de “International Classification of Impairments, Disabilities, and Handicaps” (ICIDH). Uitgaande van deze ICIDH indeling bracht Yaruss (1998) de verschillende aspecten van stotteren modelmatig in kaart. Als uitgangspunt dienden hierbij verschillende bestaande theorieën over de etiologie van stotteren. Recent werd echter een tweede versie van de ICIDH-classificatie geintroduceerd: “The International Classification of Functioning and Disability” (de ICIDH-2) waarin zowel positieve als negatieve aspecten van iemands functioneren als gevolg van zijn handicap in de beschrijving betrokken worden. Uitgaande van het op de ICIDH gebaseerde model van Yaruss (1998) en de ICIDH-2, wordt in dit artikel een werkmodel geïntroduceerd dat onder meer kan worden toegepast in onderzoek naar de effectiviteit van stottertherapie.